Scherp jij je Oestermes?

Is het niet ongelooflijk gaaf om nu te leven? 

Met al die geweldige mogelijkheden waar onze ouders never nooit niet van hadden kunnen dromen?

Fantastisch toch?

Of niet?

Ok, ik geef toe.  

Er gebeuren vreselijke dingen. 

Dichtbij. Ver weg. En daar tussenin.

Maar tegelijkertijd gebeuren er stapels mooie dingen.
Inspirerende dingen.
Hoopgevende dingen.

Het was nog nooit zo makkelijk om iets te delen met de rest van de wereld. 
Een briljante uitvinding op de markt te brengen.
Geestverwanten te vinden.
Een bedrijf op te zetten.
Actie te voeren.

Al die devices die je aandacht opslokken kun je temmen. Tuurlijk, je kunt ze gebruiken om je te vermaken. Om jezelf zo hard af te leiden dat je totaal vergeet wat je eigenlijk van plan was met je leven.

Maar je kunt ze ook gebruiken om te inspireren.
Om dingen van waarde te delen.
Om belangrijke verhalen te vertellen. 

Om te creëren. 

Kun je de wereld beter maken? Ik weet het niet. Maar je kunt het zeker proberen. 

Afgelopen week kwam ik dit prachtige citaat tegen van Zora Neale Hurston:

"I do not weep at the world—I am too busy sharpening my oyster knife." 

Oftewel: ik huil niet over wat er in de wereld gebeurt - ik ben te druk bezig met het zoeken naar parels.

Ik huil soms wel over de wereld. Maar ik scherp ook mijn oestermes. En dat voelt stukken beter. 

Wat mijn oestermes is? 

Mooie dingen maken. Inspireren. En andere mensen helpen hetzelfde te doen. 

Of je nu zingt, fotografeert, schrijft, met getallen tovert, gebouwen ontwerpt of iets heel anders: ik hoop dat jij ook je oestermes aan het slijpen bent. 

Else

Meer handige tips in je inbox ontvangen? Meld je dan aan voor mijn zie-mail!