Plaatjes kijken met Else - deel 2
/Gisteren waren we in Italië met een prachtige vintage poster (eerste aflevering gemist? klik dan hier).
Vandaag verhuizen we naar Californië, via een schilderij van David Hockney.
Geen mooie lijnen. Geen strand. Geen bootjes.
Wat zie je wel?
Een plons.
Heel zomers. Maar hier heel gek.
De poster van gisteren zat vol kleur, beweging en energie.
Bij Hockney is alles flets - en de beweging is bevroren.
Zelfs de rimpelingen in het zwembad zijn weggelaten.
Er is, in tegenstelling tot gisteren, ook nauwelijks diepte.
Zeker, we hebben de duikplank die diagonaal het beeld in steekt. Maar als er geen stoel met schaduw op die roze streep in het midden had gestaan had je dat deel eerder als muur gezien dan als oppervlak.
Gisteren werd je naar Italië gelokt, waar reuring is. En schoonheid.
Bij het beeld van vandaag vraag je je af waar iedereen gebleven is.
Het is heet. Droog. En stil.
Toch doet Hockney in zekere zin hetzelfde als de poster van gisteren.
Ook hij maakt dat we iets willen. Maar niet door ons het beeld in te lokken.
Hij doet het door weg te laten.
Hij schildert afwezigheid en maakt dat wij meer willen weten.
Wie is in het water gesprongen?
En wie kijkt toe?
Goede beelden, of het nu schilderijen, advertenties, of foto's zijn, spelen een slim spel met je verwachtingen.
Ze slaan haakjes in je hersenen door dingen te tonen die je (her)kent. En die dingen heel knap in één beeld te combineren.
Over dit schilderij, wat Hockney hier doet en hoe jij dat kunt gebruiken als fotograaf - valt nog veel meer te zeggen.
Dat doe ik tijdens Anders Kijken in de Zomer.
Een zomercursus in kijken en fotograferen.
We starten op 3 juni a.s.
Leuk?
En ben je nieuwsgierig naar de volgende aflevering van Plaatjes kijken met Else? Klik dan op de link hieronder!